Amarillo, TX - Raton, NM

Travel-day (kleine Chase-day). Afstand 390 kilometer / 244 mile

Om 08:30 uur brult de wekker af (met een muziekje dan) en we worden wakker in een fris en grijs (geen Fifty, maar One Shade of Grey) Amarillo, TX. De blog heb ik (Bert) gister al bijgewerkt en dus even freewheelen op Feestbroek en nieuwssites. Om 10:00 uur staat iedereen weer fris en fruitig (nou ja, de meesten dan) bij de auto’s. Iedereen met lange broeken aan (vrijwel de hele tour al overigens), behalve Bert dus, de volhouder. Met een 9 graadjes Celsius is het gewoon KOUD! Even weinig graden als in Nederland, lazen we. In het noordelijke Toronto is het nota bene 18 graden Celsius!

Na een altijd weer ‘delicious breakfast at Cracker Barrel’ (‘the best in town’), rijden we 0m 11:30 uur de bekende Amarillo-snelweg richting noord. De SPC heeft weliswaar een ‘Enhanced Risk Area’ uitgegeven voor zuidelijk Texas (Houston en omgeving), maar dat is niet ons plan. En veel te ver natuurlijk. Vandaag hoogstwaarschijnlijk een ‘Down day’, want er valt weinig te chasen. Via Dumas, TX gaan we naar noordoost New Mexico. Daar is het warmer en minder bewolkt. Misschien dat er daar enkele ‘scattered storms’ gaan ontstaan? Zoniet, dan wordt het ‘scenery chasing’, want er zijn toeristische plekjes te bekijken.

‘We make our way to the north’ om ook voor het weekend in Oklahoma en Kansas te zijn. Daar ziet het er op zondag en maandag erg goed uit in Okla en Kansas! Via Dumas, TX rijden we de 87 North op en nemen een stop in Dalhart, TX. Zowaar breekt de zon door! “Sunglasses out, guys!” roept Rocky. Om 13:00 uur bereiken we de ‘state border’ van New Mexico. Overigens, het ‘Enhanced Risk Area’ in zuidelijk Texas is inmiddels verdwenen.

Charles heeft besloten om Capulin Vulcano National Monument te bezoeken; een (gelukkig uitgedoofde) vulkaan. Google deze puist maar eens op en kijk even rond. In een mooie omgeving met prachtige Cumuli doen we nog even een stop en dan door de berg op (7754 foot elevation). Een werkelijk schitterend uitzicht wacht op ons en we maken veel foto’s. Oja, vergeet de caldera niet. Maar de 'stunning view’ is het hoofdonderwerp. En er zijn diverse buien met enkele ontladingen te zien. Zo wordt een ‘Down day’ toch stiekem nog een soort van ‘Chase day’ haha.

Tijdens de rit naar beneden heeft onze bus helaas een mankement op gelopen: de slang van de waterkoeling heeft een gaatje opgelopen en lekt drupgewijs. John gaat een nieuwe halen, maar dat is wel 30 miles verderop. We zitten dus even vast op de vulkaan. Maar Charles is Charles niet als er geen noodoplossing met duct tape wordt bedacht en we rijden weer verder. Raton, NM is de eindbestemming in een Motel6. Onderweg zien we vele buien ontwikkelen, maar zeker niet als supercell. Wel mooie regen- en hagelstrepen, gepaard met enkele gave CG’s. Moeilijk om op de foto te krijgen, zelfs met een trigger. Apart is een door een mooie bui achtergelaten hagelveld, ver weg op een berg. Om 17:30 uur checken we in en om 18:30 uur rijden we naar ons avondeten.

Een gave ‘Down day’ annex ‘Chase day’ was het. De fotoserie zegt genoeg, denken we. Morgen verder naar het noorden. Niet erg weg, want we zitten al redelijk aan de grens met Colorado. Wie weet morgen al maar spektakel, maar we moeten waarschijnlijk wachten tot zaterdag. Zondag vrijwel zeker een interessante situatie. Maar het blijft afwachten in Tornado Alley…

Even weinig tijd voor de onderschriften bij de foto's, maar de foto's spreken we voor zich, nemen we aan. Tot morgen weer!